Tribute to AQ ambassador Dixie Dansercoer
Hey Dixie,
Graag richten we nog even het woord tot jou.
We waren namelijk samen op expeditie in IJsland, in Zwitserland, stonden samen op het podium voor keynotes, je was AQ ambassadeur, in en naast ons boek. Rudi en ik voelden die klik met jou van bij het begin, in elke vezel, met woord en daad.
In onze contacten en momenten die we samen doorbrachten was je een baken van rust, een inspirator, een gids, een leider. Oh zo puur, authentiek, warm, open, hulpvaardig en bewust. Niet in functie van jezelf, winstbejag of louter persoonlijke verrijking. Neen, in functie van het algemeen goed, vandaag, morgen en nog meer voor de toekomst. Die van onze kinderen en kleinkinderen.
Ik overdrijf in het minst door je te bestempelen als een prachtmens. Jouw Julie en kinderen waren voor jou van enorme waarde en dat gezinselement, alsook de sportieve en ambitieuze insteek deelden we ten volle. Je deed de dingen zo onvoorwaardelijk met het accent op geven en niet op nemen.
Wat doet het pijn. Pijn je te verliezen, onze knuffels en lachbuien, een biertje samen, maar ook onze filosofische reflecties, en dit niet meer te kunnen delen. Pijn omdat er nog zoveel samen op het plan stond. Programma’s in Zweden voor leiders om anders en beter te navigeren in complexiteit en verandering, trajecten binnen organisaties met een link tot persoonlijk leiderschap, adaptiviteit en duurzaamheid, … Maar nu stond even de expeditie in Groenland centraal.
Nog méér pijn, omdat we je nu al missen.
Zoals je altijd aangaf is stilstaan heel zinvol, maar niet altijd een optie. En dat voelt nu ook zo aan. Enerzijds staat de wereld even stil, maar anderzijds moeten we blijven dromen en vooruit gaan. Dit heb je me meegegeven: dromen en geloven in jezelf alsook in anderen leidt tot zinvolle acties, betekenisvolle bijdragen in functie van het algemeen goed. Duurzaamheid voorop.
We beloven je, Dixie, dat we zorg zullen dragen voor onszelf, voor de mensen om ons heen en voor de natuur en onze planeet.
Maar we nemen je wel graag mee op onze tocht, onze expeditie. We zetten deze verder, op een andere manier, met verdriet, maar evenzeer met krachtdadigheid en geloof. Geloof in morgen en in de toekomst voor ons allemaal.
Dank je Dixie en tot straks!
Je vrienden en believers,
Tim, Rudi